Flisacki Szlak

Fontanna z flisakiem otoczonym przez żaby jest jednym z najważniejszych symboli Torunia.

Rzeźba flisaka wraz z otaczającą ją studzienką powstała w 1914 roku. Wykonano ją na zlecenie niemieckich władz miasta, które chciały w ten sposób podkreślić wielkie znaczenie rzecznego handlu i związków z Wisłą dla rozwoju Torunia. Jednym z inicjatorów tego pomysłu był właściciel słynnej toruńskiej fabryki pierników, Gustav Weese.
Wykonanie rzeźby powierzono Georgowi Wolfowi, urodzonemu w Toruniu artyście pochodzenia żydowskiego. Jego dzieło przedstawia skromnie odzianego, bosonogiego młodzieńca grającego na skrzypkach. Tak właśnie postrzegano flisaków w czasach, gdy masowo pojawiali się w Toruniu w XIX wieku przy okazji masowego spławiania drewna Wisłą. Mieszkańcom miasta rzucały się w oczy ich ubóstwo i prostota połączone z wielkim zamiłowaniem do muzykowania.
Figura flisaka stała się elementem studzienki z żabkami, którą w 1914 roku ustawiono na dziedzińcu Ratusza Staromiejskiego. Zdemontowano ją w 1943 roku. Po drugiej wojnie światowej flisak przez długi czas ozdabiał obrzeża toruńskiej starówki. Dopiero w 1983 roku, z okazji 750-lecia Torunia, rzeźbę wraz z odtworzoną fontanną umiejscowiono na Rynku Staromiejskim przy zachodniej ścianie ratusza.
Malownicza kompozycja już w okresie międzywojennym zainspirowała torunian do stworzenia popularnej do dziś legendy opowiadającej o flisaku, który dzięki czarodziejskiej melodii wygrywanej na skrzypcach uratował Toruń od plagi żab.