Flisacki Szlak

Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny to wspaniały przykład
średniowiecznej architektury sakralnej. W jego wnętrzu zachowało się wiele elementów oryginalnego
wyposażenia. Wśród nich znajduje się kilka cennych obiektów przypominających o związkach Torunia
z Wisłą.

Wyjątkowy charakter ma malowidło zlokalizowane w nawie głównej, pod krucyfiksem wiszącym obok
przejścia do dawnych krużganków. Datowane na pierwszą połowę XV wieku, częściowo uszkodzone,
przedstawia duży statek z żaglem płynący wśród morskich fal. Członkowie załogi trzymają długie
wiosła, jednocześnie wpatrując się w umieszczone po bokach malowidła postacie świętych –
zapewne św. Mikołaja i św. Barbary, patronów żeglarzy. Kompozycję uzupełnia scena ataku morskich
potworów. Są wśród nich syreny – jedna z nich uczepiła się dziobu statku, inna próbuje zwieść
żeglarzy na skały za pomocą melodii wygrywanej na skrzypcach. Widać tu również dzikiego wodnego
męża z ludzkim korpusem i głową węża, a także posiadającego rybi ogon morskiego biskupa. 

W prawym dolnym rogu obrazu namalowano meluzynę – syrenę z koroną na głowie, trzymającą w ręku
jeden ze swoich dwóch ogonów. Tematyka tego malowidła wskazuje, że zostało ono ufundowane
przez osoby trudniące się na co dzień transportem wodnym, zapewne przez toruńskich szyprów lub
sterników, którzy chcieli w ten sposób zyskać opiekę swoich świętych patronów.

Bardzo cennym zabytkiem jest wiszące w nawie południowej kościoła epitafium rodziny Neisserów.
Jego częścią jest pochodzący z drugiej połowy XVI wieku obraz przedstawiający chrzest Chrystusa. W
tle tego malowidła ukazano panoramę Torunia od strony Wisły, zawierającą również widoki
przemieszczających się po rzece statków. To najstarszy zachowany do dzisiaj wizerunek miasta i jeden
z pierwszych obrazów, na których zobaczyć można wiślane jednostki pływające.